Afgelopen woensdag…

Ik had mijn planning klaar, afspraak om ergens over te sparren, mijn to-do lijst klaar om eens goed veel actiepunten af te werken. En toen ging de telefoon, al voordat ik ook maar iets kon doen. Mijn mams, of ik het druk had die dag. Nou weet ik dat die vraag niet voor niets komt, dus ik beantwoordde haar vraag niet eens, maar vroeg wat er aan de hand was. Of ik tijd had om haar ’s morgens naar het ziekenhuis te brengen, voor een routine onderzoek, en ’s middags met haar mee kon naar de dokter. Want ze had al vanaf maandag zo’n druk op haar borst.

Wat denk je?

Ik liet mijn planning voor wat het was en beloofde haar ruim op tijd voor haar eerste afspraak bij haar te zijn. Binnen no time zat ik in de auto, startte de auto en…. Oh, nee dus! De auto startte niet. Ik schrok me naar, want nu moest ik mijn mams vertellen dat ik niet op tijd was om haar naar het ziekenhuis te brengen. Wat nu, voordat ze in paniek raakt? Voor de 2e keer binnen een uur moest ik mijn planning aanpassen. Ik heb haar gebeld en gerust gesteld, maak je niet druk, ik regel een taxi voor je. En ik kom zelf met het openbaar vervoer, alleen duurt dat natuurlijk wel even langer dan met de auto. Het bleek niet zo eenvoudig om binnen een half uur een taxi bij mijn moeder te krijgen. De 2e taxi centrale verzekerde mij echter dat het wel goed kwam ‘Maak je niet druk wijffie, wij zorgen ervoor dat je moeder op tijd in het ziekenhuis is’. Mooi geregeld, nu ik nog zo snel mogelijk met de bus naar Zeist, naar haar huis, dan komt zij tegen diezelfde tijd waarschijnlijk met de taxi terug en kunnen we ’s middags samen naar de dokter lopen.

Niet dus!

Ik was net bij haar huis toen ze belde. ‘Kan je naar het ziekenhuis komen, ik word met de ambulance naar Utrecht gebracht.’ Voor de derde keer die dag: daar ging mijn planning! Zo snel ik kon ben ik naar het ziekenhuis gelopen en was ik gelukkig op tijd om haar gerust te stellen. In Utrecht heeft zij uiteindelijk een aantal uren aan de hartbewaking gelegen maar tot onze opluchting mocht ze rond 6 uur weer naar huis. Mams met de taxi thuis afgeleverd en zelf met de bus weer naar huis waar ik rond half 8 aankwam.

Waarom dit verhaal?

Twee weken geleden had ik een discussie met een cliënte. We hadden het over visie en missie. En over haar ideale klanten. Een van de kenmerken van haar ideale klant was volgens haar mensen op zoek naar balans in hun leven.En daar kreeg ik even een rilling van. Want balans, dat is een weegschaal die stil staat. Dat is een gebouwde toren van stenen die net in balans blijft…. totdat er een windvlaag komt, of het een stootje krijgt. Dan stort het in. En kan je opnieuw beginnen. Ik houd niet van balans, ik houd niet van stilstand. Stilstand is achteruitgang, nietwaar?

Ik wil flexibiliteit!

Ik wil flexibel kunnen reageren op gebeurtenissen in mijn privé leven, zoals in dit verhaal. Ik wil flexibel kunnen reageren als mijn bedrijf mij meer dan gemiddeld nodig heeft. Ik moet dus zelf flexibel zijn maar mijn omgeving ook. Afgelopen week was het mijn moeder die mij nodig had en dus ben ik er voor haar. Deze week is het mijn bedrijf, want er zijn belangrijke acties die af moeten. En zo kan ik de ene week een beetje meer van dit en de andere week een beetje meer van dat. Beweging, van het een naar het ander. En weer terug. Een van de grote verworvenheden van het ondernemerschap. Geen stilstand maar vooruitgang. En dat voelt goed!

Hoe zit dat bij jou?

Hoe flexibel kan jij zijn, hoe heb jij je leven ingericht om ervoor te zorgen dat je flexibel met je privé leven, je werk of je onderneming kunt zijn? Ik ben heel benieuwd, laat hier een reactie achter!

Heb jij moeite met flexibiliteit? Laat jij constant je eigen planning omver gooien door anderen, sta je altijd klaar voor iedereen maar wanneer kom je nu eens aan jezelf toe? Waarom lukt het bij anderen altijd maar bij jou niet? Ik help je in een gratis gesprek op weg, geef je inzicht in waarom het bij jou zo loopt, hoe je jezelf ook eens voorrang kunt geven. Nieuwsgierig? Klik onderstaande button in en maak nu van jezelf eens een prioriteit!