Over mij

Yvette Luikinga
Yvette Luikinga

Ik was in 1997 al een fulltime werkende moeder. Toen ik mijn zoontje van net 10 weken naar het kinderdagverblijf bracht om zelf weer te gaan werken, vroeg mijn omgeving zich hardop af of ik wel van het ventje hield.

De woorden, de blikken van mijn familie, mijn vrienden en mijn collega’s troffen mij wel, alleen was mijn grenzeloze ambitie groter en dus ging ik door. Ook toen mijn dochter in 2001 werd geboren, bleef ik fulltime werken. En toen ik in 2007 alleen voor mijn kinderen moest gaan zorgen, deed ik dat ook nog steeds als fulltime werkende moeder. Intussen was ik opgeklommen tot directeur bij een softwarebedrijf in Putten, dus onverdienstelijk was het niet.

Dit is het verhaal wat ik altijd vertelde. De mooie buitenkant, het succesverhaal. Echter, achter de gesloten deur van mijn huis, daar waar het warm, vertrouwd en veilig zou moeten zijn, daar was het wel even anders.

Ik had een man en twee kleine kinderen. En ja, een hele fraaie carrière. Ik reisde regelmatig naar het buitenland. Op een gegeven moment mocht ik mijzelf zelfs Director Professional Services and R&D noemen. Had een flinke auto voor de deur staan, kreeg elke maand weer een niet onaardig salaris en was, met mijn broekpakken, rokjes en hoge hakken volgens velen een vrouw van de wereld.

Wat er achter de gesloten deur thuis gebeurde, wist niemand, zelf mijn eigen lieve moeder niet. Dat mijn echtgenoot cocaïne- en drankverslaafd was, wist ik zelf eerst niet eens. En ik moest en zou het in mijn eentje oplossen. Ik schaamde mij namelijk enorm voor de situatie waarin ik mij opeens bevond.

Vanaf dat moment is het eigenlijk alleen maar erger geworden thuis. Terwijl ik voor de buitenwereld nog steeds dezelfde carrièremoeder was, ging er vanbinnen steeds een beetje meer kapot. Alleen voor de kinderen zorgen, naast een fulltime baan, financieel bijna helemaal uitgekleed, bedreigd en emotioneel gechanteerd, het hield niet op. Op een gegeven moment kón ik niet meer en dit was toch al jaren nadat ik gescheiden was. En zelfs na de burn-out bleven er vanbinnen allerlei emoties zitten. Schaamte, paniek, angst, boosheid, onmacht. Op een of andere manier kon ik niet meer, zoals voorheen, excelleren en uitblinken. Ik wist niet meer wat ik wilde, welke kant ik op moest.

Totdat ik in 2016 het heft weer in eigen handen nam. Ik ben een coach bedrijf gestart waarin ik vrouwen leer om van hun belemmerende overtuigingen af te komen. Ik leer hen om hun ambities te ontdekken, uit te spreken en waar te maken. Het onderste uit de kan, talenten ten volle te benutten. Dit doe ik met mijn kennis en ervaring van mijn eigen meer dan 30-jarige levens- en carrièrepad.

Inmiddels help ik in mijn praktijk zowel ondernemende vrouwen als vrouwen in loondienst en er zijn al menig mooie ambities uitgesproken en ja, ook behaald.

Wat mijn grootste ambitie is? Ik zou graag de allereerste vrouwelijke minister-president van Nederland willen begeleiden naar die positie.

Nieuwsgierig geworden naar wat ik voor je kan doen? Schrijf je in voor mijn Ambitie Prikkels of schuif aan bij de Carrière Lunch.

Tot snel!

Yvette Luikinga